Voordat we kunnen proberen te begrijpen of biologische ongediertebestrijding het antwoord is op de aan ongediertebestrijding gerelateerde milieuproblemen, zou het goed zijn om onszelf wat achtergrondinformatie te geven over deze hele ongediertebestrijdingsbusiness; ten behoeve van degenen die er misschien voor het eerst mee te maken krijgen.
Nu zijn ongedierte organismen (meestal insecten) die schadelijk zijn voor de belangen van de mensen die ernaar verwijzen. Dus voor boeren zouden de insecten die hun gewassen binnendringen en opeten (hetzij in het veld of tijdens opslag), worden aangeduid als ongedierte. Aan de andere kant worden de ‘huisinsecten’ die de neiging hebben dingen in huiselijke omgeving te verknoeien (zoals motten, die kleding in opslag kunnen verknoeien), door huishoudsters als ongedierte gezien. Het is de moeite waard om in gedachten te houden dat, hoewel de meeste plagen insecten zijn, er ook een behoorlijk aantal niet-insecten zijn: knaagdieren (die gewassen in boerderijen kunnen verpesten of dingen die in huishoudelijke omgevingen zijn opgeslagen) worden ook als ongedierte gezien , ondanks het feit dat het geen insecten zijn.
Gezien het feit dat lieveheersbeestjes kopen schadelijk zijn, zou het logisch zijn dat de mensen die er ‘slachtoffer van worden’ er vanaf willen. In de tussentijd zouden mensen die nog geen slachtoffer zijn geworden van ongedierte, zo’n ‘lot’ maar al te graag willen vermijden. Het huisvesten van ongedierte kan trouwens een ernstig lot zijn: het is bekend dat duizenden hectaren landbouwgrond in één dag worden verspild door ongedierte, wat leidt tot verliezen die vaak in de miljoenen dollars lopen. Het zijn de stappen die worden genomen om de invasie van ongedierte dan te voorkomen, of om de invasie van ongedierte op te lossen als deze al heeft plaatsgevonden, die ongediertebestrijding vormen.
Nu neemt ongediertebestrijding verschillende vormen aan, afhankelijk van het ongedierte dat men probeert te verwijderen (of de invasie ervan probeert te voorkomen). En hoewel groter ongedierte zoals knaagdieren kan worden bestreden door middel van mechanische middelen zoals vallen, gedurende een lange periode, is het chemische bestrijding die heeft gewerkt voor de overgrote meerderheid van ongedierte, die meestal insecten zijn, zoals eerder vermeld. De chemicaliën die bij dit streven worden gebruikt, zijn zogenaamde pesticiden. En hoewel pesticiden meestal zeer effectief zijn bij het bestrijden van ongedierte, komt de keerzijde ervan vaak naar voren als we bedenken dat ze meestal buitengewoon milieuonvriendelijk zijn. Op dit punt is het de moeite waard om in gedachten te houden dat de chemicaliën die pesticiden worden genoemd, vaak erg krachtige zijn. Het komt dus vaak voor dat er sporen van achterblijven waar ze werden gebruikt, zelfs nadat het ongedierte is verdwenen. Die sporen worden uiteindelijk weggespoeld naar de waterlichamen waar ze grote schade aanrichten aan de (niet-plagen) planten en dieren die in de waterlichamen leven.
Het is de bezorgdheid over deze milieu-impact van chemische ongediertebestrijding die leidde tot de vraag of er geen milieuvriendelijkere methode voor ongediertebestrijding kon worden ontwikkeld. Het eindresultaat was de verkenning van alternatieven zoals de biologische bestrijding, waarvan we proberen te zien of dit echt het antwoord is op de zorgen over (chemische) bestrijding.
Bij biologische ongediertebestrijding zijn het andere organismen waarvan bekend is dat ze roofdieren zijn voor degenen die als ongedierte worden beschouwd, die op het genoemde ongedierte worden losgelaten; ze opeten en daarmee het ongedierteprobleem oplossen. Dus als het lastige ongedierte bladluizen zijn, worden de andere organismen waarvan bekend is dat ze zich voeden met bladluizen, geïntroduceerd in het veld waar het probleem is, om zich te voeden met de bladluizen, in plaats van een milieuonvriendelijke chemische stof te sproeien.